2e Divisie Zuid – Dames – Nuenen
Al weer twee dagen geleden stonden wij, de meiden van de 2e divisie, aan de start van een ¼ triatlon in een bloedheet Nuenen. Normaal wordt er nog wel eens gemopperd over wat ‘te korte’ afstanden maar in deze omstandigheden was dit heeeeeeeul welkom.
1000 meter zwemmen (behalve Melissa, die deed er 1200), met wetsuit! Dat was een beetje een verassing gezien de warmte van de afgelopen weken maar het meer bleek heel diep, minstens zo diep als de Marianentrog, en dus lekker koel. Daarna op de fiets waar er met windkracht tachtigduizendmiljoen in 4 rondes ongeveer 35 kilometer weggetrapt moest worden. Afsluitend mochten we 9,5 kilometer hollen, gelukkig voor het grootste gedeelte in de schaduw. Het water en de sponzen waren er in overvloed. Maar het was alsnog bizar warm op het loopparcours. We hebben wat hoogte- en dieptepunten verzameld:
Ondergetekende (Angela) had het tempo voor haar 10 kilometer lopen cyclopisch, enorm, gigantesk, gigantisch, kolossaal, reuzegroot en titanisch overschat. En na een als zwaar ervaren fietsonderdeel kon het gewenste tempo bij lange na niet worden gehaald. Er mag wel gezegd worden dat er in de eerste wissel een 11e wisseltijd is gehaald #trots en gezien de plaatsing op de andere onderdelen laten we het hierbij.
Na een prima zwemonderdeel (wat te lang, maar we houden nu eenmaal van overdrijven) brak voor het opstappen het elastiekje van een van Melissa haar fietsschoenen. Het gevolg hiervan was dat ze er 500 uur (haar woorden) over deed om deze aan te krijgen. Het looponderdeel ging heerlijk. Ze huppelde als een blij hertje die kilometers zeer relaxed weg. Alleen die dreadlocks ontbraken nog #jamaica
Het hoogtepunt van Rianca vonden wij toch wel dat vriendje Mitchelheeft geleerd om haar haren in te vlechten #youtube. En ze trapte met die mooie vlecht en ondanks die windkracht tachtigduizendmiljoen wel even een PR op de fiets! Blij dus van de fiets af maar toen ze er in loopronde 3 achter kwam dat ze er nog één moest zakte de moed wel even in de schoenen. Gelukkig stonden we met z’n allen voor haar klaar toen ze wél die afslag naar de finish mocht nemen.
Silvia is, zoals we Silvia kennen, weer met een big smile door haar race gevlogen. Met haar pa als vaste supporter (de aanmoedigingen vlogen je om de oren!) kunnen we altijd op haar rekenen. Ze sloop stiekem over de finish toen wij allemaal nog aan de cola en zoute stengels (huilend) ons herstel stonden te zoeken. Sorry Sil. Maar die knuffels waren niet minder gemeend! #weloveyou
Al met al een hele warme, onwijs hete, tropische maar wel weer een topdag met zijn allen. We hebben naar kunnen geracet en we zijn geen laatste geworden. We hebben een topteam! Nu 2 maanden rust en trainen voor de afsluitende wedstrijd in Nijmegen met een bijzonder format >> Zwemmen-Fietsen-Lopen-Zwemmen-Fietsen-Lopen. De eerste tips hebben we al binnen, daar gaan we mee aan de slag. We kunnen niet wachten!
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!