Almere 2014

Zaterdag 13 september 2014   Challenge -Amsterdam-Almere

Gisteren was het dan eindelijk zover. Vorig jaar na de finish besloten om ook dit jaar weer voor Challenge Almere-Amsterdam te gaan. In december begonnen met trainen op schema’s die Tim Dullaart voor me maakte.
Het zwemmen ging echt boven mijn verwachting. In de hoop met anderhalf uur uit het water te komen, zat ik toen al op de fiets en de eerste wissel kostte toch een minuut of 6. Arie Van Der Kuil je zwemadviezen hebben me 6 minuten winst opgeleverd, geweldig.
Weersvoorspellingen waren windkracht 3NO. Dit is net de verkeerde richting, maar daar doe je nu eenmaal niks aan. Al gauw kwam ik op de Oostvaardersdijk. Die is 30 km en met een noord-oostenwind heb je hem daar pal tegen. Windkracht 3 bleek een te rooskleurige voorspelling. Maar ach, vorig jaar was hij 7 en regende het ook nog, dus ik gaf mezelf een figuurlijk schop onder de kont en begon domweg te trappen. Met een gemiddelde van 25km/uur kwam er dan toch een bocht. Genoeg tijd om te beseffen dat ik dan ook een heel stuk 35 per/uur moest rijden om binnen de 6 uur het fietsen af te ronden. Gelukkig is een rondje zo dat je de wind dan toch ook hele stukken mee hebt en dat schoot lekker op. In het lusje waar de verzorgingspost was kreeg ik nieuwe bidons en flapjacks en een hoop aanmoedigen van familie en vrienden. Klaar voor de tweede ronde.
Weer richting het Markermeer. Gek genoeg kon ik nu iets harder rijden dan in het eerste rondje. De wind bleek ietsjes gedraaid te zijn, In het tweede rondje haalde ik veel mensen in en dat werkt heel motiverend.
Na 6 uur en 5 minuten (jammer die 5 minuten) was ik weer in het parc fermee.
Fietsen stallen en mijn loopschoenen aan. Mijn benen moesten ook duidelijk even wennen, maar na een kilometer liep ik lekker. De eerste twee rondjes gingen geweldig. In het derde rondje kreeg ik last van kramp in mijn kuiten. Nog nooit zo erg gehad. Waar ik normaal altijd het looponderdeel het meest geweldige vind, kon ik nu alleen maar opzien tegen nog 3 rondes van 7 km. Ik had de gewenste 12 uur inmiddels al laten varen, maar hoopte nog op een PR. Na het vierde rondje liet ik ook dat varen. Ik zou proberen te genieten van iedere kilometer. Nou dit is NIET gelukt. Ik wandelde bij de verzorgingspost om niet helemaal onder de sportdrank of cola te komen. Van twee posten per rondje nam ik bij 3 punten iets aan, om mezelf maar een smoes te geven om te kunnen gaan wandelen. Heel dom, want weer beginnen met lopen is alles behalve aangenaam.
Maar dan kom je toch op het 40 km punt. Nog maar 2 te gaan, in dat laatste stukkie blijkt de pijn toch iets beter hanteerbaar. En dan kom je vlak bij de finish. Je hoort je naam omgeroepen worden. Het publiek juicht je toe en dan mag je fnishen in 12 uur en 23 minuten. Wat een geweldig gevoel. Alle pijn vergeten.
Totdat je bent gaan zitten en weer wilt opstaan . Maar ook dat gaat inmiddels al weer ietsjes soepeler.
Iedereen die is komen kijken, dankjulliewel.

 Silvia