Politietriathlon 2016

Spijkenisse, Zaterdag 10 september 2016

De TVS-deelname was fors: 35 individuele deelnemers, 2 teams en nog eens een 3e-divisieteam van 4 personen in de divisiewedstrijd.

Het programma begon met de wedstrijd in de 3e divisie. Het TVS team bestond uit Ferdi Yildiz, Ronald Kohn, René van Erk en Stephan Vitscher.

Team captain Ferdi: “Met het plan dat we zolang mogelijk bij elkaar bleven begonnen we aan het zwemmen. Er moest er een beetje in gehouden worden bij het zwemmen zodat ik er niet werd afgezwommen, zodat we nog met zijn vieren het water uit kwamen. Waarna we gezamenlijk konden gaan fietsen waarbij er gestayerd mocht worden. Het fietsen ging volle bak waarbij vooral Ronald het tempo erg hoog hield waardoor we het fietsonderdeel afsloten zonder Stephan. Nu we nog met ze drieën waren was het bij elkaar blijven en finishen. Dat leverde een 18e plaats op als team op. Het seizoen is daardoor afgesloten met een 23ste plek in het eind klassement”.

De details van de uitslag staan elders op deze site.

De individuele wedstrijden waren: de sprint (eigenlijk een 1/8e), de Olympische afstand en de Recreatieve kwart (met 2 startseries).

Op de sprint viel vooral Loena Bank op, ze moest slechts 8 mannen laten voorgaan. Er waren er podiumplekken voor Hidde Weersma (2e bij de H-junioren en 3e overall), Michel Siep 3e H-masters), Loena Bank (1e D-senioren, 9e overall), Jitske Weersma en Nikita van den Ouden  (resp. 1e en 2e D-junioren) en  Joeki de Hoog (1e D-masters).

Op de Olympische afstand waren er gedegen prestaties van de oudgedienden (Albert, Theo, Pieter, Laurens en Ed) en Edwin en Hiro. Maar dat resulteerde niet in podiumplekken. Anders was dat bij de recreatieve kwart waar Ruben van Dijk overall winnaar werd. Hij kwam die dag dus op gelijke hoogte met zijn vriendin Loena. Ook een mooie 5e plaats voor Dennis Zijlmans.

Er waren ook 2 TVS-teams. De namen van de  leden hopen we nog te kunnen achterhalen.

Het sportieve hoogtepunt van dit jaar was voor mij de sprintwedstrijd. Vier maanden geleden lukte het zwemmen, fietsen en hardlopen steeds beter, zodat het niet helemaal onmogelijk leek om weer eens een officiële triathlon te proberen. Ik wilde Binnenmaas doen, het was mijn 1e triathlon ooit, maar die was vol. Dan was de Politietriathlon de aangewezen wedstrijd. In die 4 maanden gingen de voorbereidingen goed. Ik nam weer deel aan de zwembadtrainingen en kon op een avond 1,5 tot 2 km zwemmen. Het lopen van 5 km’s ging steeds gemakkelijker, dus het vertrouwen groeide. Helaas werd ik net 2 dagen voor de wedstrijd verkouden, zodat mijn zwakste onderdeel mijn longen het zwaar zouden gaan krijgen.

Het zwemmen ging buitengewoon goed. Ik hield een rustig tempo aan met lange slagen, dat resulteerde in een tijd binnen de 16 minuten.  Ik was nog niet laatste want terwijl de rest van de zwemmers in de verte verdween, zag ik na het keerpunt dat er nog 2 zwemmers achter mij zaten. Rustig gewisseld, maar dankzij mijn ervaring was dit toch een snelle wissel vergeleken met anderen in het parc fermé, want ik kon vlak achter een groep van 10 fietsers vertrekken. Tot 12 km ging het goed, toen moest ik het tempo iets laten zakken, wat resulteerde in een gemiddelde van 26,1 km. Twee jaar geleden herbegon ik mijn fietscarrièrre met een rit van 3 km in 15 minuten. Met de fiets aan de hand liep ik in het parc fermé, 25 m links van mij liep Loena die ging finishen als 1e dame. Vijf km lopen gaat de laatste tijd steeds gemakkelijker, als ik die dag maar verder niets anders doe, maar dat gold vandaag niet. Het lopen was erg zwaar, ik kon maximaal 300 m dribbelen, daarna was het weer wandelen om op adem te komen. De laatste 2 km moeite om op de been te blijven, maar eenmaal weer op de baan met de vele supporters die me naar de finish schreeuwden, lukte het weer. Ik hoopte op een tijd binnen de 2 uur, het werd 1 uur en 55 minuten. Vlak achter me kwamen de 2 “zwemmers”ook nog over de finish. Na een rustpauze lukte het mij om de 4 km naar huis te fietsen, wat was ik blij dat ik er was. ’s Avonds voelde ik mij al aardig uitgerust. Maar de volgende dag toen de adrenaline wat verdwenen was, kreeg ik het moeilijk. Maandag en dinsdag uitgerust en vandaag (woensdag) al een stukje gelopen van 2x 600 m en 2x 400m.

Of ik ooit nog zo’n 1/8e triathlon zal kunnen doen weet ik niet. Ik kan niet ver in de toekomst kijken. Over 2 weken weer een gesprek in de Daniël den Hoed kliniek voor een experimentele behandeling.

– Henk Hijdra

Hoe ik het elke verzin weet ik niet, maar had mij ingeschreven voor de olympische afstand met 500 meter extra zwemmen, niet echt in mijn voordeel dus.
Toch aardig gezwommen voor mijn doen en op het fietsparcours van 40 km een PR gereden met 38,7 gemiddeld…met fietsen dit seizoen toch weer stapjes gemaakt. Helaas wel tegengehouden door een NTB official die had gezien dat ik mijn helm te vroeg los had gemaakt in de wisselzone…had het zelf niet eens in de gaten, maar ik zat fout. Maar goed geef me een straf of laat me gaan maar ga er geen verhaal van een minuut of wat van maken beste meneer. Bij het lopen het eerste rondje van 5 km rustig aan gedaan, want na vorige week, de 1/8e triathlon in Binnenmaas waren de knieklachten niet minder geworden. Na 1,8 km voelde ik ook ineens een aanval van boezemflutteren, hetgeen bevestigd werd door een blik op mijn horloge met hartslag 197. Gelukkig zakte het snel weer weg, maar de schrik zat er weer eventjes in. Het tweede rondje wat harder doorgelopen en in 2 uur 20 min en een beetje de eindstreep bereikt. Nu maar eens naar die knie laten kijken.

-Edwin van Straten