Zaterdag 14 september 2013 Almere
De verhalen van Arie en Silvia met foto’s van Kevin Bosch
Silvia’s Almere 2013.
Onder bar Hollands herfstweer gefinisht. Ipv 8 minuten korter, twee uur langer erover gedaan en toch trots.
Het zwemmen is voor mij iets wat moet gebeuren en daarna gaat het leuk worden. Het tweede zwemrondje kwamen er wat golven bij en uiteraard had ik daar last van. Sommige (betere) zwemmers hebben dat amper gemerkt.
Tijdens het zwemmen ging mij rechteroog zeer doen. Ik hoopte dat er wat water in mijn brilletje was gekomen, wat irriteerde. Maar helaas er was iets anders aan de hand. Als ik mijn oog dicht deed ging het wel.
Na 1 uur en 40 min was het eerste deel klaar. Kon ik me in droge fietskleding hijsen en zou het leuk gaan worden. Mijn oog bleef wel irriteren en mijn zicht was nogal beperkt. Na 20 kilometer kwam er steeds troep uit en deed het zo zeer dat ik mijn oog het liefst dicht deed. Jammer dat het andere dan ook dicht ging en dat dat nogal lastig is met navigeren. Vanaf toen iedere 3 tot 4 kilometer gestopt om de troep weg te halen. Weer opnieuw opstappen en vaart maken. Tussendoor even naar de arts gegaan. Misschien kon ze het verhelpen. Beetje water erin om te spoelen, maar dat is maar een tijdelijke oplossing. Ze vroeg of ik niet liever wilde stoppen. Dat had ik zelf ook al bedacht, maar ik had toch geen half jaar getraind voor een DNF.
Die gedachte heb ik nog een keer of tien heroverwogen en toen mezelf een figuurlijke schop onder de kont verkocht. Fietsen afmaken, bij het lopen kan je al lopend de troep eruit halen.
Na bij de coachpost nieuwe bidons te hebben gehad toch aan de tweede ronde begonnen. Op de dijk langs het IJsselmeer besloten ze de hemelsluizen open te zetten en alles in zo’n kort mogelijke tijd op ons neer te laten komen. De wind kwam ook opzetten en kwam van linksvoor. Op mijn ligstuurtje liggen was er niet meer bij. Er kwam wat regen in mijn oog en dat gaf wat verkoeling. De dijk langs het IJsselmeer is ellenlang, vooral met die wind, maar er kwam een eind aan. de bocht om en dan heb je gewoon windje mee. Kon niet al te hard, omdat ik slecht zicht had en mijn oog weer meer ging branden, dus weer wat vaker stoppen.
Maar het fietste toen wel heel relaxt. Totdat je weer een bocht omgaat.
In het bos werd ik gemaand om langzaam te gaan. Ik zei dat ik dat wist, want er zou een scherpe bocht komen. Bleek er een boom omgevallen te zijn op het fietspad vlak ervoor. Goed dat de man het me vertelde, want mijn zicht was dus zo beperkt dat ik dat niet had opgemerkt.
De weg langs het Gooimeer had ik de wind volop tegen. Maar ach toen zat ik inmiddels al op 160 km, dus dan heb je het eind al in zicht en dat geeft al weer wat energie.
Toen ik het fietsparkoers had geëindigd, waren de eersten al klaar met lopen. Weer wat extra tijd genomen om droge kleding aan te trekken, dus kon comfortabel aan het lopen beginnen. In het eerste rondje kwam ik Gert-Jan tegen, die me vertelde dat alle gelletjes al op waren. Dat vond ik wel jammer, want op de fiets had ik ook niet echt op mijn voeding gelet. Gelukkig stond Bert er met chocola. Ik pakte dus maar ook gelijk cola en banaan aan, zodat ik suikers binnen zou krijgen. Dat viel even niet zo fijn en kreeg last van mijn maag. Dus daarmee gestopt en op water over gegaan. Nadat ik het eerste rondje had gelopen, stond Arie klaar met gelletje die hij had gekocht. Helemaal blij was ik met hem. Tweede rondje ging heel lekker en ik kon weer genieten. Ook het derde rondje ging als een jekko (voor mijn gevoel dan).
In het vierde rondje werd het inmiddels al donker en kregen we een hoofdlamp voor in het bos. Soms had ik het idee dat ik vast ergens verkeerd was gegaan, maar dan zag ik toch weer iets bekends of een vrijwilliger. Was ook heel blij als ik iemand inhaalde en vond het zelfs niet erg (niet heel erg, wel een beetje) als ik werd ingehaald. Bij het kilometerpunt merkte ik dat ik zelfs de 14-uurs grens niet ging halen. Had nog 4 minuten, dus toen maar iets rustiger gaan lopen om de laatste meters door een bos met modderpad geen uitglijder te maken. De finish was werkelijk geweldig. Zo blij dat ik het negatieve gevoel in het eerste rondje op de fiets heb genegeerd en toch die medaille had verdiend.
Silvia van Schaick
Arie’s Almere 2013
De finishers van de Challenge Almere Long Distance, Arjen Teijn, Cris Rosmolen, Silvia van Schaick en mijzelf. Het was een zware wedstrijd met heel veel regen, windkracht 6, onderkoelingsverschijnselen waardoor het een echte challenge werd. Van de 416 deelnemers zijn er maar 329 gefinisht, dat zegt al genoeg.
3.8 km gezwommen in 1:08 uur (17:54 min/km)
wissel T1 in 8 min
184 km gefietst in 7:13 uur ( 25,4 km/uur)
Wissel T2 in 8 min
43 km gelopen in 6:07 uur (8:30 min/km)
Finishtijd is 14:44:41 uur.
Met zwemmen ging het bij mij super, lag voor op de planning de eerste ronde dus 2e ronde wat rustiger gedaan om zelf te sparen. Eerste ronde fietsen ging ook volgens planning maar daarna werd het een hel door de extreme regenval en kou. Hier ben ik dan ook mijn tijd verloren. De marathon ging weer exact volgens planning, wilde 6 uur dus dat is goed gelukt.
Wil iedereen bedanken voor alle berichtjes, ook diegene die speciaal zijn komen aanmoedigen. Doet altijd super goed en met een wedstrijd als deze echt nodig.
Bert Bosch, Erica Bosch en Kevin Bosch bedankt voor het verzorgen van het eten en drinken tijdens de wedstrijd van mij en silvia. Volgend jaar weer ???????
Natasja Oosterloo was er ook voor de opvang na de finish want werd behoorlijk misselijk. Benjamin Buijs kwam nog gezellig een praatje maken voor zover ik spraakzaam was
Het was een zware maar zeer mooie dag “swim 3.8 km, bike 180 km, run 42,2 km, brag the rest of your life”
Arie van der Kuil
