Challenge Almere 2015
Je hebt je plan een jaar van te voren getrokken en puntje bij paaltje komt daar het moment dat je daadwerkelijk in de auto stapt om naar het evenement van het jaar te gaan (voor mij persoonlijk dan), de Ironman distance triathlon “Challenge Almere-Amsterdam”.
In Almere aangekomen hing er tijdens het juniorencircuit al een heerlijke sfeer dus dat was goed binnenkomen. De registratie waren we eerste mee dus geen irritante lange wachtrijen, fiets was ook redelijk snel gekeurd en mocht zich klaar maken voor overnachting in de wisselzone.
05:15 uur gaat de wekker na een goede nachtrust dus daar was ik tevreden mee, gelijk alles gepakt wat ik nodig had en eten en drinken op de fiets geïnstalleerd, fietsschoenen bevestigd, ketting ingespoten en bandenspanning gecontroleerd.
Normaal sta je natuurlijk vol zelfvertrouwen aan de start want schema is afgewerkt en je bent er klaar voor, helaas heb ik door een operatie eind 2014 met een slecht herstel een groot deel van mijn basisfitheid verloren en moest ik in het seizoen ook regelmatig een training skippen en stoppen omdat ik niet genoeg hersteld was van eerdere trainingen. Gevolg was dat sommige best wel bezorgd waren en hun kritiek/bezorgdheid uiten en dat waardeerde ik ook zeker maar toch knaagt zoiets door. Aan de andere kant kun je dit ook in een positieve drive omzetten, zeg dat iemand het niet kan en moet je eens kijken wat er evt kan gebeuren. “The mind is stronger than de body”, leuk artikel om te lezen.
1e rondje zwemmen in water van 17 graden was niet heel erg lekker maar had strakke zwemlijnen tussen de boeien en het 2e rondje ging weer als vanouds waardoor ik mentaal wel weer iets sterker werd. Op naar een stukkie fietsen want er zou weinig wind staan, nou dat viel tegen. Achteraf was deze windkracht 5 en met 2x 40 km noordvaardersdijk ben je het wel zat. Wind tegen en zij kon ik de teller op 25 km/u houden en mee uiteraard iets harder waardoor ik op schema binnenkwam.
Tijdens het fietsen een behoorlijke steek in m’n borst gekregen wat ik nog nooit gehad had dus heb een motorrijder geraadpleegd waar de EHBO in de wisselzone was. Toen ik eenmaal klaar was met die 180 km stond er een medisch team bij mijn plekkie te wachten. Ik zag wat grauw (duh, net gefietst en gezwommen) maar bloeddruk was goed en op mijn hartslag kon hij niks vreemds horen dus ik mocht gaan lopen (dat waren dus 8 minuten extra wisseltijd).
Ronde 1 en 2 gingen netjes volgens schema al was de overgang effe inkomen, ronde 3 moest ik 5 minuten toegeven maar daarna ging het weer zoals ik wilde en dat maakte me sterker. In ronde 5 kwam ik er tijdens het rekenen achter dat als ik geen verval zou hebben ik misschien nog wel eens een PR kon gaan halen, ok een kleintje maar toch.
Uiteindelijk wist ik dat ik ging finishen en het werd het zelfs een verbetering van 4:12 minuten in 14:40:19 uur. 14:30 uur had dus gekund als ik het medische team niet bij me had gehad maar was blij dat het gecheckt was.
Hele mooie finish gehad met een wave en Bert Bosch die mijn medaille mocht omhangen. Een voor mij onvergetelijke dag een een afsluiting van het seizoen om te dromen.
Ik wil speciaal Silvia en Cris bedanken voor het klaarstaan langs het parcours de hele dag want dat is echt een must. Ook iedereen die er verder was, kwam kijken, de app of facebook volgde, super. Sebastiaan en Fred voor alle gemaakte foto’s. Met gevaar voor eigen leven scheurden zij door de Flevopolder om op diverse punten tijdens het fietsen ons te flitsen, hopelijk zijn ze zelf niet geflitst.
Ben ook blij dat andere TVS’ers ook mooie prestaties hebben mogen neer zetten, kan de club weer trots op zijn.
Met een betere basis en 15 kg minder zou er nog meer in moeten zitten dus ik heb binnenkort een afspraak staan met een sportdiëtiste en ga eens kijken om mijn basis fitheid weer terug te krijgen.
Op naar 10 september 2016 !!
-Arie van der Kuil
